A-Infos (tr) Italy, Sicilia Libertaria: Halk sağlığı: planlı bir yıkım (ca, de, en, it, pt)[makine çevirisi]

Artık NHS'nin hükümetten hükümete kötüleşen ve giderek planlı bir 
metamorfoza benzeyen sistemik bir kriz yaşadığı biliniyor. NHS kurumunun 
tarihi, Avrupa'nın geri kalanında kapitalizmin neoliberal anlamda 
yeniden organize edildiği bir dönem olan 1978'e kadar uzanıyor. Bu, 
"yetmişli yılların İtalyan laboratuvarının tuhaflığına" tanıklık ediyor. 
NHS aslında sendika ve işçi mücadeleleri, feminist ve öğrenci talepleri 
arasındaki sinerjiden ve "sosyal ve politik bir olgu olarak sağlık 
(doğuşu itibarıyla sosyal ve çözümü itibarıyla politik)" şeklindeki 
ortak vizyondan doğmuştur. Hem evrenselci hırs hem de demokratik 
talepler NHS'de birleşti; bunun sayesinde nüfusun gerçek sorunlarına 
yakın ve önlemeye ayrıcalıklı bir şekilde odaklanan merkezi olmayan bir 
model tercih edildi. Bu faktörler sayesinde İtalyan NHS uzun yıllar 
uluslararası bir referans noktası olarak kaldı.

Ancak mevcut durum çok farklı görünüyor. Bugün NHS birçok küçük bölgesel 
sağlık sistemine bölünmüş durumda, giderek piyasa mantığı tarafından 
benimseniyor ve nüfusa etkili bakım eşitliğini garanti etme konusundaki 
yetersizliğini gösteriyor. Bu düşüşün nedenleri çok sayıda ve 
karmaşıktır ve yalnızca kısmen neoliberal kemer sıkma politikalarına 
atfedilebilir.

NHS kurumu bir yandan Mutua'nın paternalist modelinin üstesinden 
gelmişken, diğer yandan Foucault'nun Batı'daki soyağacını 18. yüzyıla 
kadar takip ettiği "bakım tekeli" sürecini güçlendirmiştir. Sağlık 
kurumu yavaş yavaş tüm bakım kapsamını yuttu. "Sağlık" ve "hastalığın" 
tanımı, artık toplumların ve farklı kültürlerin gelişiminin bir ifadesi 
olmaktan çıkıp, egemen sınıfların ayrıcalığı haline geldi. Sağlık 
hizmetleri, politik bir kurtuluş aracı olmaktan çıkıp, disipline edici 
ve homojenleştirici bir güç sistemi haline geldi. Illich'in işaret 
ettiği gibi, sağlık kurumlarının katılaşması, onları şenlikten, yani 
bilgiyi paylaşma ve/veya başkalarının bilgisiyle yaşama olanağından 
mahrum bıraktı.

Öte yandan, ailelerin "nükleer hale geldiği" ve bakım sağlamak için 
gerekli maddi ve kültürel olanaklardan yoksun bırakıldığı ev ortamı, 
yaşlılar ve kronik hastalar için giderek daha düşmanca bir yer haline 
geldi. "Hayat uzatmayı" (ne pahasına olursa olsun) "sağlığın korunması" 
ile eşanlamlı gören çarpık vizyon sayesinde hastaneye yatışlar 
katlanarak arttı. ABD liderliğindeki tekno-bilimin temel ideolojisine 
nüfuz eden bu uzun ömürlülük kültünde, eski ve çılgın ölümsüzlük 
hayalini görüyoruz. Ölüm doğal bir olgu olmaktan çıkıyor, sadece bir 
kazadır ve bu nedenle kabul edilmemeli, teknik olarak mücadele 
edilmelidir. Belirli bir gerici Katolikliğin hala rol oynadığı ölümle bu 
ilişkisizliğin ürettiği tedavi edici öfke, birçok ölümcül hastanın 
kronikleşmesine dönüşüyor. Herhangi bir iyileşme umudu olmaksızın 
hastaları "tedavi etmek" zorunda kalmanın verdiği hayal kırıklığını 
yaşayan sağlık çalışanları ile artık aile üyeleriyle ilgilenemeyen bir 
toplumsal doku arasındaki gerilim, sürmekte olan tüm kritik sorunları 
plastik olarak ölçüyor.

Kesin siyasi tercihlerle dayatılan kemer sıkma politikası, işte bu 
yapısal kritik meseleler üzerine ölümcül saldırısını başlattı. İtalya'da 
sağlık harcamaları 2011'den bu yana sürekli bir düşüş yaşıyor; sağlık 
sektörünün harcama inceleme süreci 2012'de Sayıştay tarafından "harcama 
inceleme sürecinin ne olması gerektiğine dair en gelişmiş ve eksiksiz 
deneyim" olarak değerlendirildi. Kamu, neredeyse zorunlu olarak az ya da 
çok doğrudan dış kaynak kullanımına başvurularak, özel sektörün yararına 
kasıtlı olarak yoksullaştırıldı: gelin, insanları araçsal teşhis için 
bağlı merkezlere (buna gücü yetenler için) başvurmaya ne kadar uzun 
bekleme listelerinin zorladığını düşünelim. ) veya acil servislerdeki 
doktor eksikliğinin "jeton operatörleri" tarafından nasıl giderildiği. 
Ama piyasa mantığı kamu sektörünü içeriden kirletiyor. Bunu zaten 
hastaneye ödenen her patolojiye bir "fiyat" atayan DRG sisteminde 
görüyoruz. Diğer şirketler gibi hastane şirketleri de en kârlı DRG'yi 
ele geçirmeye ve yıldan yıla bu DRG'ye eşit veya daha fazla miktarda 
sahip olmaya teşvik ediliyor. Burada Sağlık Hizmeti, sağlığın koruyucusu 
değil, hastalığın "kuluçka makinesi" olan yeni doğasının maskesini 
düşürüyor. Hastalık tüm niyet ve amaçlar açısından bir meta haline gelir 
ve hastane, hastalığın işlenmesinden sorumlu fabrikadır. Önleme yoluyla 
hastalıkların görülme sıklığını azaltmanın giderek daha az ilgi çekici 
olduğunu söylemeye gerek yok: hem o kadar karlı olmadığı için hem de 
şirketin kâr elde ettiği mallardan kişinin kendisini mahrum bırakmasıyla 
eşdeğer olacağı için (daha az hastalık = daha az DRG). paralı). Son 
olarak, çoğu kötülüğün toplumsal doğasını tanımak anlamına geleceği için 
bu bizi tüm kapitalist sistemi sorgulamaya zorlayacaktır. NHS'nin içine 
düştüğü siyasi ve biyoetik çıkmaz bana açık görünüyor.

Ancak yine de kurum içi sağlık hizmetleri tartışmaları azdır ve 
neredeyse tamamı maaş konusuna odaklanmıştır. Ancak fonları artırmak bu 
çıkmazın üstesinden gelmek için yeterli değil. İhtiyaç duyulan ilk ve en 
önemli şey, piyasa mantığının yalnızca bakım eşitliğiyle değil, sağlığın 
korunması hakkıyla da nasıl bağdaşmadığına dair kolektif farkındalıktır. 
İkincisi, tıp sınıfının mevcut elitist-şirketçi yaklaşımını bir kenara 
bırakıp, tek bir sağlık kavramı olmadığı için gerçeğin olmadığını kabul 
etmeliyiz. Bunu yapabilmek için sağlık ve hastalık kavramlarını "yeniden 
demokratikleştirmemiz", patolojileri artık bireyin özel sorunu olarak 
değil, toplumsal boyutuyla çerçevelememiz gerekiyor. Son olarak, 
aşağıdan gelen karşılıklıcılıkları aktif olarak dahil ederek Bakım'ın 
bölgeselleşmesini teşvik etmek gerekiyor.

Bilimsel bilgiyi yaymak ve onu üretme araçlarını paylaşmak, hatta ona 
şenliği yeniden kazandırmak, guruların veya sahte tedavilerin ortaya 
çıkmasına eşdeğer değildir; en azından halihazırda olandan daha fazlası 
değil (karanlık nutrasötik sektörünü düşünün). Bilgiyi yaymak ve yeniden 
sosyalleşmek Bakım, bizi daha az manipüle edilebilir kılacak ve 
hayatımızın yönetiminin kontrolünü yeniden ele geçirecek tek gerçek 
çözümdür.

Riccardo Ricceri

http://sicilialibertaria.it
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr