|
A - I n f o s
|
|
a multi-lingual news service by, for, and about anarchists
**
News in all languages
Last 30 posts (Homepage)
Last two
weeks' posts
Our
archives of old posts
The last 100 posts, according
to language
Greek_
中文 Chinese_
Castellano_
Catalan_
Deutsch_
Nederlands_
English_
Francais_
Italiano_
Polski_
Português_
Russkyi_
Suomi_
Svenska_
Türkurkish_
The.Supplement
The First Few Lines of The Last 10 posts in:
Castellano_
Deutsch_
Nederlands_
English_
Français_
Italiano_
Polski_
Português_
Russkyi_
Suomi_
Svenska_
Türkçe_
First few lines of all posts of last 24 hours
Links to indexes of first few lines of all posts
of past 30 days |
of 2002 |
of 2003 |
of 2004 |
of 2005 |
of 2006 |
of 2007 |
of 2008 |
of 2009 |
of 2010 |
of 2011 |
of 2012 |
of 2013 |
of 2014 |
of 2015 |
of 2016 |
of 2017 |
of 2018 |
of 2019 |
of 2020 |
of 2021 |
of 2022 |
of 2023 |
of 2024
Syndication Of A-Infos - including
RDF - How to Syndicate A-Infos
Subscribe to the a-infos newsgroups
(nl) Italie, UCADI #182: De val van berusting (ca, de, it, pt, tr, en) [machine vertaling]
Date
Wed, 27 Mar 2024 23:10:03 +0200
Meer en meer zijn we, onthutst, getuigen van de toename van berusting.
Mensen en in het bijzonder arbeiders lijken alle vaardigheid om te
reageren en te antwoorden op een constante en continue druk die ieders
leven kenmerkt en die de verslechtering van leefsituaties veroorzaakt te
hebben verloren, zowel vanuit het gezichtspunt van inkomen en werk als
van die van bescherming van de gezondheid en de zoektocht naar een
waardig leven. We vragen onszelf vaak af wat de toenemende zin van
frustratie die zich uit in een gebrek aan reactie op vormen van misbruik
en onrechtvaardigheid, in niet deelnemen aan verkiezingen, in het
bewustzijn dat er niets verandert, of het nu fascisten of anderen zijn
die gaan regeren, veroorzaakt; het gevoel dat de een zo goed is als de
ander en dat het daarom volledig zinloos is om mee te doen en te
strijden is in toenemende mate wijdverbreid.
Er is reden waarom dat gebeurt, zelfs als het niet precies zo is, omdat
rechts en links verschillende prioriteiten en doelen hebben maar, het
moet worden opgemerkt, de inhoud, de kern van de problemen blijft
bestaan, dat is het zelfde, en waarom daarom reageren, waarom strijden.
De verantwoordelijkheid ligt bij het linkse, zogenoemde reformisme, dat,
terwijl het zich verzet tegen zowel de revolutie als het conservatisme,
in de instituties werkte door te stellen dat het de bestaande politieke,
economische en sociale orde wilde aanpassen door de uitvoering van een
hervormingsbeleid, maar in plaats daarvan het falen van diens visie van
de wereld opmerkte en de politieke en economische overheersing van de
kapitalistische maatschappij als de enige valide vorm beschouwde, en in
ieder geval de winnende vorm, waarbij ze geen andere manier vonden dan
zichzelf voorstellen als manager van dit beleid, om de macht te behouden
en te regelen. Er zijn zo veel onacceptabele dingen die niet deugen dat
we niet weten waar te beginnen om iets te doen.
Wat er gebeurde betekende dat ontmoediging, vermoeidheid, een zin van
frustratie en het bewustzijn van de onmogelijkheid van een echt
alternatief overheersten. Vandaar de keuze om te stoppen met vechten, te
lijden, naar voren te buigen, de gebeurtenissen, wachtend en hopend dat
iets zal veranderen. De continue schommeling van een groot deel van het
electoraat van rechts naar links is het gevolg van dit
gemeenschappelijke gevoel, in de hoop van het aanzetten van de actoren
om te veranderen, om zich na de verkiezingen snel in zichzelf terug te
trekken en terug te keren naar het tasten in het donker.
Toegevoegd moet worden dat het voortbestaan van deze situatie
aansluiting bij een conservatieve visie van de wereld en van de politiek
voortbrengt, dat wil zeggen het leidt tot de conclusie dat het vanwege
de onmogelijkheid van veranderen beter is om te houden wat je hebt en te
vertrouwen op de stroom van de gebeurtenissen en, bewust van de
impotentie in het bijdragen aan het veranderen van de dingen, zichzelf
individueel toerusten om zichzelf en hun persoonlijke belangen te
verdedigen.
We zijn ons zo bewust van deze situatie dat we verrast luisteren en
kijken, begeleid door scepticisme, naar periodes die het leven van het
proletariaat in verschillende landen markeren, plotselinge stakingen,
onverwachte opstanden, wanhopige pogingen om specifieke situaties op te
lossen, maar als het gebeurt schokt het ons niet, om ons te laten
begrijpen dat de tijd is gekomen om te beginnen met een nieuwe cyclus
van vormen van strijd die moeten reageren op de verandering die het
kapitaal doorvoert, en op de druk waardoor de kosten van deze
veranderingen arbeiders treffen, waardoor hun rechten en
leefomstandigheden worden beperkt.
De duidelijke malaise die door maatschappijen in Westerse landen wordt
ervaren is er niet in geslaagd mannen en vrouwen voort te brengen die de
taak op zich nemen, dankzij hun geloofwaardigheid, bereikt met concrete
en zichtbare acties, tot dit proces van hergeboorte van zelfvertrouwen,
van het bewustzijn van een klasse te zijn, van de behoefte om collectief
te handelen en te strijden om hoop te laten herleven.
Het feit is dat om deze doelen te bereiken een van de essentiele
voorwaarden de vaststelling is dat het reformisme, als een politieke
methodologie, die werkt in de instituties om de bestaande politieke,
economische en sociale orde aan te passen door de uitvoering van
organische, maar geleidelijke hervormingen, is mislukt, niet meer en
niet minder dan het conservatisme.
Het is daarom dat alles dat overblijft is het voorbereiden en uitvoeren
van de revolutie, begrepen als een radicale en progressieve verandering
in de productieverhoudingen en de sociale verhoudingen, om de positieve
componenten van mannen en vrouwen te laten ontstaan en zichzelf op te
leggen aan de uitbuiting van anderen. Een maatschappij van solidariteit
is het doel dat we onszelf zouden moeten stellen als een doel om te
bereiken, maar om dit te doen hebben we niet een onmiddellijke explosie
van woede, de eenvoudige vernietiging van alles wat bestaat, of, om het
in andere woorden te stellen, een opstand, nodig, maar we moeten ons
methodisch en met geduld, met intelligentie en scherpzinnigheid, met
vastbeslotenheid en met overtuiging voorbereiden, een strategie die
bestaat uit kleine en grote stappen die we ook reformisme kunnen noemen,
maar gericht op het opbouwen van de voorwaarden voor de revolutie van
sociale verhoudingen en productieverhoudingen, met duidelijke en
begrijpelijke doelen, en daarom in staat om mannen en vrouwen er bij te
betrekken, ze uit de situatie van apathie en verzaking te brengen die
het gedrag van de massa's nu kenmerkt en waarover we spraken, beginnen
te discussieren over onze gemeenschappelijke gevoelens.
https://www.ucadi.org/2024/02/17/cosa-ce-di-nuovo-la-trappola-della-rassegnazione/
Orig: (en) Italy, UCADI #182: The trap of resignation (ca, de, it, pt,
tr) [machine translation]
_______________________________________
A - I n f o s N i e u w s S e r v i c e
Door, Voor en Over anarchisten
Send news reports to A-infos-nl mailing list
A-infos-nl@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-nl
Archive http://ainfos.ca/nl
A-Infos Information Center